چند روز پیش یک کاردستی با عنوان عنکبوت متحرک را در این خانه قرار دادم که به اتفاق دخترم ساخته بودیم . ساختن این عنکبوت تنها به بازی با آن محدود نشد بلکه برای دخترم به منبعی برای کشفیات تازه تبدیل شد . ما معلمان معمولا با چنین مواردی زیاد برخورد می کنیم که با آوردن نام چیزی دانش آموزان را با خود به هزار دنیای وارونه و واقعی هدایت می کنیم و با در نظر گرفتن این موضوع در واقع پنجره ای از تازگی ها را به روی آن ها باز می کنیم . این کاردستی در روزهای اول برای بازی صرف بود ، اما کم کم منبعی برای سوالات گوناگون شد . دخترم از من محل زندگی عنکبوت پرسید و من هم با پیدا کردن تار عنکبوت این موضوع را به او فهماندم . سپس غذای عنکبوت برای او سوالی شد و باز هم من پاسخی در حد فهم به او دادم . ولی بار دیگر سوالی از من پرسید که تا به حال به ذهن خود من هم رسوخ نکرده بود و باعث شد برای لحظه ای من به چشمان معصومش زل بزنم . سوال او این بود : عنکبوت خودش هم به تار یه عنکبوت دیگه می چسبه تا بعد یه عنکبوته بیاد بخوردش ؟
مجبور شدم برای یافتن پاسخ این سوال که چرا خود عنکبوت به تارش نمی چسبد از اینترنت کمک بگیرم که جواب را یافتم ولی برای یک کودک چهار پنج ساله چطور می شد درباره ی خواص و وپژگی های تار و عنکبوت صحبت کرد که قابل فهم باشد ؟ من از فرضیه اول برای توضیح استفاده کردم و آن این بود : وجود یک نوع روغن است که این روغن از عنکبوت ترشح می شود و خاصیت ضد چسبندگی دارد.
برای تفهیم این موضوع هم دچار سردرگمی شدم و عاقبت راه چاره ای یافتم . از روغن خوراکی و چسب نواری استفاده کردم . با فرو کردن دو انگشت دخترم در روغن خوراکی از او خواستم که انگشتان روغنیش را بر روی چسب نواری به حرکت درآورد و باز با دو انگشت بدون روغن هم این کار را انجام دهد تا به تفاوت این دو پی ببرد . انگشتان روغنی حکم پاهای عنکبوت را دارد و بدون روغن هم دیگر حشراتی که در دام عنکبوت اسیر می شوند .
این هم تجربه ی دیگری بود در ارتباط با کودکان و پاسخ به سوالات نامحدودشان .

نوشته شده در ۱۳۸۹/۰۴/۰۶ساعت 23:44 توسط خانم معلم بندری| |