دیروز در زنگ هنر این تصویر را روی تابلو انداختم و از بچه ها سوالات مختلفی پرسیدم . به نظر شما این ماهی چه احساسی دارد ؟ الان دارد به چه موضوعی فکر میکند ؟ رفتارش با بقیه دوستانش چگونه است ؟ و ...
به هر کدام از بچه ها کاغذی می دهم . از آن ها می خواهم که کاغذ را از وسط تا بزنند . سپس یک تای دیگر روی هر یک از وجوه کاغذ تا شکل تاخوردگی کاغذ ماهی بالا را درست کنند . بعد از آن ها می خواهم که یک ماهی به سلیقه ی خود و البته با رعایت حد وسط ماهی روی کاغذ تا خورده نقاشی کنند و برای ماهی خود اسمی انتخاب کنند . ماهی مهربان ، ماهی خوش حال ، ماهی رنگین کمانی و ... .
بچه ها پشت سر هم می پرسند : بعدش باید چیکار کنیم ؟ این کنجکاوی ها را بی پاسخ می گذارم . بعد از این که نقاشی همه تمام می شود . این تصویر را به بچه ها نشان می دهم .

همان دقیقه اول که هیچ کدام از آن ها نتوانستند مطابقتی بین نقاشی قبل و نقاشی فعلی ایجاد کنند ولی چیزی نمی گذرد که حساب کار دستشان می آید . کاغذ تا خورده را باز می کنند و شروع می کنند نقاشی شان را ادامه دادن . هنوز کارشان را تمام نکرده اند صدها بار ماهی مهربانشان را نامهربان می کنند ، ماهی خوب را بد می کنند و برعکس .
بچه ها طوری از این کار لذت بردند که اجازه بایگانی این نقاشی را در محل تکالیف ندادند و با عشق نقاشی هایشان را به خانه بردند .
شاید ایده ی این نقاشی خیلی ساده باشد ولی با همین سادگی برای بچه ها خیلی لذت بخش است . جالب این بود که نقاشی زهرا در هر دو معلم کلاس اول مدرسه شان هم ایجاد انگیزه کرده بود و با بچه ها این ماهی را در کلاس نقاشی کرده بودند .